Polskie prawo nawozowe w pigułce cz. 4: warunki przechowywania nawozów naturalnych oraz postępowanie z odciekami
Nawozy naturalne płynne i nawozy naturalne stałe muszą być przechowywane w bezpieczny dla środowiska sposób. Nie mogą się one przedostawać w postaci odcieków do wód i gruntu.
Każdy rolnik i każdy podmiot prowadzący produkcję rolną jest zobowiązany zapewnić bezpieczne dla środowiska przechowywanie nawozów naturalnych. Zarówno wytwarzanych w gospodarstwie rolnym lub przyjętych od innego gospodarstwa.
Przez okres, w którym nie jest możliwe ich rolnicze wykorzystanie.
Wymaga to zapewnienia nieprzepuszczalnych powierzchni do przechowywania nawozów naturalnych stałych. Ale w przypadku utrzymywania zwierząt gospodarskich na głębokiej ściółce, obornik może być przechowywany w budynku inwentarskim o nieprzepuszczalnym podłożu.
Karmić glebę, by ona nakarmiła roślinę: platforma SatAgro w akcji
Szczelnie okrywać nawozy naturalne
Na nawozy naturalne płynne muszą być przygotowane zbiorniki o szczelnych ścianach i dnie, a do tego przykrytych: osłoną elastyczną lub pływającą.
Pojemność zbiorników na nawozy naturalne powinna umożliwiać ich przechowanie przez:
- minimum 6 miesięcy (nawozy stałe);
- minimum 5 miesięcy (nawozy naturalne).
Ustalenie wymaganej pojemności zbiorników lub powierzchni do przechowywania nawozów naturalnych wymaga sporządzenia obrotu stada i jego stanów średniorocznych.
Sposoby obliczeń są pokazane w przepisach: rozporządzenie Rady Ministrów z 31 stycznia 2023 r. i Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 marca 2023 r.
Przepisy zakazują też składowania kiszonek bezpośrednio na gruncie. Muszą być one umieszczone w silosach, rękawach foliowych, na płytach lub na podkładzie z folii, sieczki, słomy lub innego materiału, który pochłania odcieki oraz pod przykryciem foliowym.
Minimalna odległość od ujęć wody to 25 m.
Osobne regulacje dotyczą obiektów do przechowywania nawozów – za każdym razem trzeba wrócić do szczegółowej lektury przepisów.
Prof. Tomasz Piechota, uprawa konserwująca: to gleba jest główną infrastrukturą rolnika
Dawki i sposoby nawożenia azotem
Dopuszcza się użycie jedynie 170 kg N w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych w ciągu roku. Warto zaznaczyć, że wg przepisów:
„Rolnik lub podmiot prowadzący produkcję rolną opracowuje plan nawożenia azotem albo oblicza maksymalne dawki azotu”.
Plan nawożenia azotem opracowuje się zgodnie ze zbiorem zaleceń dobrej praktyki rolniczej.
Uwzględnione muszą być:
- skład chemiczny nawozów;
- potrzeby pokarmowe roślin;
- zasobność gleb oraz
- ewentualnie stosowane komunalne osady ściekowe, ścieki wykorzystywane rolniczo i nawozy.
W przypadku produkcji zwierzęcej w systemie otwartym, graniczną dawką azotu jest także 170 kg N/ha/rok.
Szerzej o planie nawożenia: kliknij tutaj.
Powierzchnia takiego gruntu powinna posiadać zadarnienie. W przypadku zniszczenia darni dany obszar należy wyłączyć z użytkowania do chwili odrostu lub odnowienia zadarnienia.
Sposób dokumentowania realizacji nawożenia
Skoro prawo wymaga udowodnienia właściwej gospodarki azotem, czy to w formie mineralnej czy naturalnej, konieczne jest prowadzenie stosownej ewidencji. Przepisy nie narzucają, jak to robić.
Dlatego ewidencja w zakresie nawożenia może mieć postać papierową, w formie zapisów własnych, arkuszy, dzienników lub książki nawozowej.
Oczywiście, można to robić też w postaci elektronicznej. W rozporządzeniu jest podany jedynie wzór ewidencji zabiegów agrotechnicznych związanych z nawożeniem azotem.
Przez 3 lata mają być archiwizowane dokumenty, w których, gdzie dokumentuje się:
- termin zbioru,
- datę stosowania nawozu,
- zastosowane nawozy i ich dawkę,
- termin siewu jesiennej uprawy – przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczenia maksymalnych dawek azotu.
Gospodarstwa posiadające areał od 10 ha wzwyż lub utrzymujące inwentarz powyżej 10 DJP:
- posiadają plan nawożenia azotem albo obliczenia maksymalnych dawek azotu – obliczone z uwzględnieniem azotu wprowadzonego do gleby z komunalnych osadów ściekowych lub ścieków przeznaczonych do rolniczego wykorzystania;
- prowadzą ewidencję zabiegów agrotechnicznych związanych z nawożeniem azotem, zawierającą informacje o:
- dacie zastosowania nawozu,
- rodzaju uprawy i powierzchni uprawy, na której został zastosowany nawóz,
- rodzaju zastosowanego nawozu,
- zastosowanej dawce nawozu,
- terminie przyorania nawozu naturalnego w przypadku zastosowania tego nawozu na terenie o dużym nachyleniu;
- przechowują dokumentację przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu.
SatAgro i plan nawozowy
Każdy z producentów rolnych powinien być zainteresowany jak najdokładniejszym przygotowaniem planu nawożenia w swym gospodarstwie.
To sposób optymalizacji kosztów i racjonalnego oddziaływania na środowisko.
Doskonałym narzędziem wykorzystującym satelitarne obserwacje stanu biomasy i przełożenie tego na mapy aplikacyjne nawozów jest plan nawożenia SatAgro. Szerzej – kliknij tutaj.
Dodajmy, że jego najnowsza wersja uwzględnia prawne wymagania dotyczące ekoschematu „Rolnictwo węglowe i zarządzanie składnikami odżywczymi”, a opracowania takiego planu nawożenia (NPK, Mg, wapnowanie) pod ekoschematy wymaga ARiMR.
SatAgro deklaruje pomoc w zorganizowaniu analizy glebowej, najlepiej przy wykorzystaniu stref wyznaczonych na zdjęciach.
Polskie prawo nawozowe w pigułce cz. 1: dwa najważniejsze rozporządzenia – tutaj
Polskie prawo nawozowe w pigułce cz. 2: stosowanie nawozów a odległości – tutaj
Polskie prawo nawozowe w pigułce cz. 3: wcześniejsze stosowanie nawozów – tutaj
Polskie prawo nawozowe w pigułce cz. 4: warunki przechowywania nawozów naturalnych oraz postępowanie z odciekami – tutaj
Wykorzystano materiały IUNG-PIB oraz rozporządzenia Rady Ministrów z 31 stycznia 2023 r. i Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 marca 2023 r.
Niniejszy materiał nie stanowi porady prawnej.
