Jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika oraz:
Tak stanowi Kodeks cywilny w art. 908 § 1 stanowi.
https://agrokonsument.pl/zboza-podstawowe-powierzchnia-zbiory-polska-2021/
Powyższe obowiązki dotyczą sytuacji, w której strony umowy o dożywocie nie postanowiły inaczej, tzn. mają prawo w sposób dowolny uregulować prawa i obowiązki pomiędzy nimi.
Prawo dożywocia należy do praw niezbywalnych, zatem omawiany stosunek prawny utrzymuję się jedynie pomiędzy osobami, które go ustanowiły.
Charakter umowy dożywocia wskazuje na jej trwałość. Może być ona zmieniona lub rozwiązana. To może nastąpić, gdy między dożywotnikiem (w tym. przyp. matką) a zobowiązanym (córką) wytworzą się stosunki uniemożliwiające dalsze wspólne zamieszkiwanie.
Każda ze stron może domagać się od sądu stosownej zamiany części bądź wszystkich regulacji umowy dożywocia na dożywotnią rentę.
Podobne uprawnienie przysługiwać będzie dożywotnikowi (matce), o ile zobowiązany (córka) zbędzie otrzymaną nieruchomość.
W przypadkach szczególnie wyjątkowych dożywotnik lub zobowiązany może zwrócić się z wnioskiem do sądu o rozwiązanie spornej umowy. W tym miejscu trzeba mieć na uwadze, że przedmiotem umowy dożywocia musiałaby być nieruchomość.
Opr. na podstawie tekstu „Rozwiązanie umowy dożywocia” autorstwa mec. Wojciecha Lignowskiego, Wielkopolska Izba Rolnicza
Artykuł nie stanowi porady prawnej – swój przypadek skonsultuj ze specjalistą.
Rażąca niewdzięczność: córka chce sprzedać podarowaną jej ojcowiznę. Co robić?