Bezpieczeństwo żywnościowe: Food Security – the future of agriculture w Berlinie cz. 2
Bezpieczeństwo żywnościowe i przyszłość rolnictwa – idą ze sobą w parze. Ale okazuje się, że ta – wydawałby się prosta zależność – wcale nie jest taka oczywista. Redakcja Agrokonsument.pl na „Food Security – the future of agriculture” w Berlinie. Część 2.
Kontynuujemy temat międzynarodowej konferencji w Berlinie pt. „Food Security – the future of agriculture”, 3-9 września w Berlinie. Redakcja Agrokonsument.pl uczestniczyła w niej jako jedyna z Polski.
Większość uczestników konferencji była spoza UE. To, co usłyszeli i zobaczyli, oceniali przez pryzmat swojej znajomości rolnictwa – a w niej byli specjalistami.
Dlatego z zaciekawieniem odebrali pomysły w zakresie unijnej polityki rolnej, dążącej do większej biodywersyfikacji, green dealu, wycofywania się z rolnictwa klasycznego na rzecz rolnictwa zrównoważonego i chroniącego klimat. Okazywało się – co zresztą było oczywiste – że w ich krajach problemy są inne.
Kraje z dużą populacją lub rozwijające się – liczą każdą kalorię idącą na talerz. Dla nich rozdzielanie rolniczego włosa na dwoje – produkować klasyczne czy bioorganicznie – nie ma tak dużego znaczenia, jak dla twórców nowej Wspólnej Polityki Rolnej 2023-2027.
Tam, poza UE, liczy się dużo i tanio zebrane z pola. Podobnie myślą mieszkańcy krajów, które mają ekstremalnie trudne warunki naturalne – choćby pustynie. Oni nie mogą sobie pozwolić nawet na klasyczne rolnictwo produkujące zboża.
Zachwianie możliwości zakupu taniego ziarna z Ukrainy przez agresję Rosji urosły w tych krajach do problemu kluczowego. Bez importu nie ma ziarna, które jest podstawą tamtejszej diety. Trzeba więc kupować zboże z dużą nadwyżką, aby tworzyć rezerwy na czarną godzinę.
Co zatem pojęcie „bezpieczeństwo żywnościowe” oznaczało dla uczestników konferencji „Food Security – the future of agriculture”? Zapytaliśmy kilku z nich:
Bezpieczeństwo żywnościowe: Food Security – the future of agriculture w Berlinie cz. 1
#Jordania
Mohammad Rasmi Mahmoud Qinno – przedstawiciel Ministerstwa Przemysłu, Handlu i Rezerw
— Nasz kraj nie jest w stanie rozwinąć rolnictwa na szeroką skalę, ze względu na niesprzyjające, pustynne warunki naturalne i brak wody. Ludność liczy ok. 11 mln, w tym bardzo dużo uciekinierów wojennych z pobliskiej Syrii. Dla nas, jeśli mówimy o bezpieczeństwie żywnościowym, liczy się każda kaloria. Od kilku lat wdrażamy ambitny plan budowy sieci magazynów zbożowych.
Przy rocznej konsumpcji ok. 1 mln t zbóż, obecne nasze zapasy wynoszą ok. 200 tys. ton. Chcemy je rozbudować do 0,5 mln ton. Magazyny budowane są w postaci betonowych płaskich silosów, w których ziarno w partiach po 10 tys. ton przechowywane jest w zgrzanych rękawach z PCV, z kominami do ewentualnej fumigacji. Całość jest kontrolowana elektronicznie.
Te rezerwy są w ciągłej rotacji: starsze ziarno idzie na sprzedaż, a świeże ze żniw – najczęściej kupione w basenie Morza Czarnego (Rumunia, Ukraina, Rosja) jest przygotowane do przechowania i tak może leżakować do 3 lat bez utraty swej wartości.
#Indie
Dr Neelam Patel – doradca, Państwowy Instytut Transformacji Indii
– Nasz kraj stoi przed bardzo dużym wyzwaniem w zakresie zapewnienia wyżywienia; stajemy się najbardziej zaludnionym krajem świata. Żywność ma u nas szczególną wartość. Oprócz programów rządowych w różny sposób wspierających naszych rolników, jesteśmy zainteresowani zakupami żywności zagranicznej. Szczególne poszukujemy olejów jadalnych i nasion roślin bobowatych.
Każdy potencjalny eksporter do naszego kraju musi wpierw znaleźć swojego rynkowego partnera w Indiach. Posiada on ważną licencję handlową importowo-eksportową. Jesteśmy też zainteresowani pozyskaniem technologii i wiedzy. Zapraszamy polskie instytuty i firmy do współpracy.
#Maroko
Fatima Zahra El Miri – Ministerstwo rolnictwa i rybactwa morskiego
– Od kilku lat wdrażamy nową strategię w zakresie rozbudowy bezpieczeństwa żywnościowego. U nas już nie mówi się o „bezpieczeństwie”, a raczej o „samowystarczalności” żywnościowej.
Jako główny koordynator programu edukacyjnego dla naszych rolników z ramienia mojego resortu rolnego widzę, że nasza praca przynosi efekty. Jako kraj mamy pełną samowystarczalność w zakresie produkcji ogrodniczej. Nadwyżki sprzedajemy – również do Polski: ziemniaki wiosenne, pomidory, warzywa dyniowate. Do szczęścia brakuje nam tylko własnego ziarna, głównie pszenicy: chlebowej i paszowej.
Niestety, pustynne warunki i susza od lat trapiąca nasz kraj uniemożliwiają produkcję zbóż na wystarczającą skalę. Dlatego Maroko jest importerem netto zbóż, głównie z Ukrainy i Rosji. Wojna zachwiała tym łańcuchem – szukamy więc nowych dostawców na ziarno, ale decydują ceny z basenu Morza Czarnego.
#Chiny
Xu Xiuli – profesor Chińskiego Uniwersytetu Rolniczego
– Nasz kraj jest netto importerem wielu produktów i surowców rolnych. Oczywiście, staramy się rozbudowywać nasze bezpieczeństwo żywnościowe, ale wraz z bogaceniem się naszego społeczeństwa, zmieniają się nawyki żywnościowe. Przysłowiowa miska ryżu już dziennie nie wystarcza.
Nasza klasa średnia jest coraz bardziej zainteresowana produktami żywnościowymi pochodzącymi także z innych kontynentów. Stąd też nasze przedsiębiorstwa chcą być partnerem w światowym biznesie żywnościowym. Zgodnie z naszą chińską filozofią, ciągle się uczymy i chcemy być coraz lepsi w tym, co robimy.
#Rumunia
George Aurelian Catean
Jestem typowym rolnikiem. Wraz z rodzicami i moimi dwoma braćmi prowadzimy gospodarstwo rolne. Produkcja polowa i produkcja zwierzęca. Stado krów mlecznych liczy ponad 100 sztuk, a owiec 1500 sztuk. Mleko przerabiamy na sery. Sprzedajemy je stałym odbiorcom, do sieci handlowych i na rynku. Do tego dochodzi sprzedaż mięsa – ubój zwierząt i rozbiór prowadzimy w ramach spółdzielni z innymi producentami.
Owce wypasamy na halach – tak górale w Polsce. Mamy nawet te same słownictwo jak bryndza, ser, oscypek, baca, koliba… W sezonie pracuje u nas 30 osób, ale jest problem z pozyskaniem rąk do pracy. Dojenie owiec to praca ręczna, młodzi nie chcą takiej roboty…
Mocno inwestujemy w ziemię. Kupujemy każdy wolny kawałek, by później móc zamienić się z innymi rolnikami i koncentrować produkcję rolną. Chcemy mieć jak największe własne gospodarstwo, by nasze rodzinne dochody zależały tylko od nas. Nie chcemy być niewolnikami dotacji, polityki rolnej czy bankowych kredytów.
Różni, a podobni
Jak więc widać, bezpieczeństwo żywnościowe ma różne wymiary. Kilka dni wspólnego pobytu Berlinie – w bardzo otwartym na różnorodność mieście – i rozmów przedstawicieli konferencji pokazały, że wszyscy potrafią znaleźć wspólny język. I szanować swe odmienne doświadczenia, ucząc się wzajemnie.
To właśnie była największa wartość tej konferencji – trzeba pogratulować jej organizatorom za pomysł, sprawne przeprowadzenie programu i stworzenie fajnej atmosfery.
Pierwsza część tekstu – kliknij tutaj
Dyskusja odbyła się podczas międzynarodowej konferencji w Berlinie pt. „Food Security – the future of agriculture”, którą w dniach 3-9 września zorganizował Goethe Institut przy współudziale Ministerstwa Spraw Zagranicznych RFN.
Dr Piotr Łuczak z redakcji: Agrokonsument.pl i Lider Biznesu – Ogrodniczy Magazyn Branżowy został zaproszony na to wydarzenie jako jedyny dziennikarz z Polski.
