W tym roku gospodarze zaserwowali konferencję w rozbiciu na dwa główne wątki: żywnościowy i rolniczy.
Łańcuch żywnościowy. Ta część konferencji stanowiła arenę spotkań liderów całego systemu żywnościowego – od producentów rolnych, przez przetwórców, dystrybutorów, aż po instytucje publiczne i konsumentów.
Uczestnicy analizowali kluczowe pytania, dotyczące budowania zaufania do produktów rolnych w erze rosnącej świadomości konsumentów. Jednym z głównych tematów było raportowanie korzyści środowiskowych, związanych z produkcją rolną. Eksperci dyskutowali o tym, jak unikać greenwashingu, a jednocześnie efektywnie komunikować wartość żywności pochodzącej z upraw regeneratywnych.
W trakcie sesji poruszano także kwestie związane z najnowszymi regulacjami prawnymi (np. CSRD), oczekiwaniami rynku oraz praktycznymi przykładami wdrożeń z firm i gospodarstw. Szczególnie interesujące były prezentacje doświadczeń terenowych, które dowodziły, że zrównoważony rozwój to nie tylko wizja, ale konkretne działania, które można mierzyć, raportować i skutecznie komunikować.
Ta część konferencji skupiła się na połączeniu praktyki rolniczej z najnowszymi osiągnięciami nauki, technologii i doświadczeniem.
W centrum uwagi znalazło się rolnictwo regeneratywne nie jako modne hasło, ale konkretny zestaw narzędzi, decyzji i strategii, które mają realny wpływ na jakość gleby, wysokość plonów, opłacalność produkcji oraz stan środowiska. W programie znalazły się zarówno wykłady popularyzatorskie, jak i pogłębione studia przypadków, prezentacje innowacyjnych technologii biologicznych i mechanicznych, a także moderowane dyskusje na temat tego, co naprawdę się opłaca rolnikom w kontekście zmieniających się warunków klimatycznych i regulacyjnych.
Istotnym elementem tej części konferencji były wizyty na poletkach doświadczalnych, gdzie eksperci dzielili się wynikami badań prowadzonych w rzeczywistych warunkach polowych.
W gospodarstwie Jagrol założono doświadczenia polowe, mające na celu zbadanie wpływu rolnictwa regeneratywnego na uprawę ziemniaka i rzepaku ozimego.
Ziemniak: W doświadczeniu testowano różne technologie uprawy roli (orkowa i bezorkowa), trzy sposoby nawożenia (organiczne i mineralne) oraz dwa poziomy nawadniania. Dodatkowo, oceniano wpływ biologicznych produktów wspomagających wzrost i rozwój roślin.
Celem badań było znalezienie optymalnych praktyk agrotechnicznych, które pozwolą na skuteczne budowanie zdrowia gleby, optymalizację warunków wzrostu ziemniaka i zwiększenie jego odporności na stresy środowiskowe. Szczególną uwagę zwrócono na zredukowaną (bezorkową) uprawę roli, poprawny płodozmian ze stosowaniem międzyplonów oraz stosowanie nawozów organicznych i naturalnych.
Celem tych działań było poprawienie struktury gleby, zwiększenie jej zdolności do retencji wody oraz ograniczenie zużycia nawozów mineralnych i środków ochrony roślin.
Rzepak: W doświadczeniu rzepak ozimy wysiano razem z jarymi roślinami bobowatymi (bobik, groch, seradela). Porównywano efektywność precyzyjnego i uśrednionego dawkowania azotu. W trakcie wegetacji prowadzono obserwacje wzrostu i rozwoju roślin oraz badania chemiczne i mikrobiologiczne gleby.
Celem badań było określenie, czy wsiewka z rośliny bobowatej może być skutecznym elementem strategii nawożenia rzepaku ozimego azotem w zmieniającym się klimacie. Badano wpływ wsiewki na poprawę zdrowia gleby, efektywność wykorzystania składników odżywczych oraz redukcję emisji gazów cieplarnianych z gleb uprawnych.
Czekamy na plony!